Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, χτισμένη στο λόφο που βρίσκεται δυτικά της εισόδου της μονής, ολοκληρώθηκε το 1850. Σύμφωνα με την προφορική παράδοση της μονής, εκεί σταμάτησε το μουλάρι που μετέφερε τη θαυματουργή εικόνα του Αγίου Γεωργίου εξ Αραβίας.
Τον 12ο αιώνα βεδουίνοι από την Ιορδανία έσφαζαν χριστιανούς κοντά στην πόλη Λύδδα και λεηλατούσαν τα σπίτια τους. Ένας ευσεβής χριστιανός, για να διαφυλάξει την άγια εικόνα από τη βεβήλωση, την έριξε στη θάλασσα. Η εικόνα έπλευσε μόνη της άγνωστο για πόση ώρα και έφτασε διά θαλάσσης στο λιμάνι της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου. Όταν έγινε αντιληπτή, βάρκες από διάφορα μοναστήρια μπήκαν στη θάλασσα για να την πάρουν, αλλά εκείνη απομακρυνόταν. Όταν όμως μπήκε ένας ευσεβής γέροντας από τη Μονή Ζωγράφου, πλησίασε η ίδια και βγήκε στη στεριά.
Ξέσπασε τότε έντονη διαμάχη μεταξύ πολλών πατέρων από διάφορα μοναστήρια του Αγίου Όρους που συνέρρευσαν εκεί και ο καθένας ήθελε να κρατήσει αυτόν τον θησαυρό στο δικό του μοναστήρι. Καθώς δεν κατέληξαν σε συμφωνία, οι πατέρες έψαχναν τρόπο να μάθουν ποιο μοναστήρι θα προτιμούσε ο ίδιος ο Άγιος. Τελικά, αποφάσισαν να βάλουν την εικόνα σε ένα νεαρό μουλάρι και να το αφήσουν να περπατήσει ελεύθερα και όπου σταματούσε - εκεί θα άφηναν την εικόνα.
Όταν φορτώθηκε το μουλάρι, χωρίς να οδηγείται ή κατευθύνεται από κανένα, κατευθύνθηκε με σταθερό και ήρεμο βήμα προς την Ιερά Μονή ζωγράφου. Ανέβηκε στον λόφο δυτικά της μονής και στάθηκε εκεί. Βλέποντας αυτό το θαυμαστό γεγονός, οι αγιορείτες πατέρες άφησαν την εικόνα στη Μονή Ζωγράφου και πανηγυρικά - με θυμιατήρια, κεριά και ύμνους, την μετέφεραν στο Καθολικό και την τοποθέτησαν δίπλα στον αντίστοιχο κίονα του αριστερού χωρού, όπου στέκεται μέχρι σήμερα και δέχεται ευλαβή προσκύνηση από όλους.
Προς ανάμνηση του θαυμαστού γεγονότος, στον λόφο χτίστηκε εξωκλήσι.
Δίπλα στο εξωκλήσι υπάρχει κελί. Εκεί, τον 19ο αιώνα λειτουργούσε σχολή για τους νέους μοναχούς και δόκιμους.